Składniki śliny – mucyny – aktywnie ochraniają zęby przed Streptococcus mutans, które przyczyniają się do powstawania próchnicy. Stąd wniosek, do jakiego doszli naukowcy z Uniwersytetu Harvarda – naturalne mechanizmy obronne są skuteczniejsze niż materiały egzogenne (np. preparaty z fluorem), dlatego lepiej wzmacniać naturalną ochronę.

Streptococcus mutans tworzą na zębach swoisty biofilm (przyczepiają się do nich za pomocą polimerów). Skutkiem ubocznym są rozkładające szkliwo kwasy organiczne.

Erica Shapiro Frenkel opowiada, że naukowcy skupili się na mucynie MUC5B i jej wpływie na przywieranie S. mutans oraz tworzenie biofilmu (to dwie przyczyny powstawania ubytków). Okazało się, że w ciągu 24 godzin mucyny ze śliny nie zmieniają wzrostu S. mutans ani nie prowadzą do wyginięcia bakterii, ale ograniczają tworzenie się biofilmu (utrzymują bakterie zawieszone w ciekłym ośrodku). To dość ważna informacja, bo S. mutans wywołuje próchnicę tylko w stanie przyczepionym (za pośrednictwem biofilmu z powierzchni zębów).

Mikrobiom lepiej się podtrzymuje, gdy nie uśmierca się naturalnie występujących gatunków, a zatem optymalną sytuacją jest zmniejszanie wirulencji bakterii.

Naukowcy zyskują przekonanie, że mucyny nie tyle odpowiadają za strukturę czy fizyczną ochronę błony śluzowej, co biorą czynny udział w zabezpieczaniu gospodarza przed patogenami i podtrzymywaniu zdrowego środowiska bakteryjnego. Dlatego naukowcy zdecydowali się odnieść tę koncepcję do modelu próchnicy. Zdecydowali się na badanie interakcji MUC5B z S. mutans, bo to główny czynnik etiologiczny próchnicy.